ای منی ای سرزمین اهل بیت         ای ز اشک انبیا خاک تو گـــــــــــل

ای منی ای کعبه عشق و وفــا         ای منی ای مکتب صدق و صفــــا

ای منی ای مرکز وصــــــل الله         ای به خیل عاشقان معیادگـــــــاه

ای منی ای وادی افروختــــــه         ای ز آه خسته دلها سوختـــــــــــه

ای منی ای آفتاب نور عـشـق          ای منی ای گام گامت طور عشق

ای منی ای محفل قرب خــدا          ای زمن کرده منیت را جــــــــــــدا

ساکنانت ساکن کوی حقنـــد          عاشقانت عاشق روی حقنـــــــــد

می رسد بر گوش از این سرزمین     بانگ لبیـــــــــک امــــیرالمـــــــونین

خاک اهل دل تو صحرا بوده ایی       شاهد العفو زهرا بوده ایــــــــــــی

در کدامین خیمه صحرای زار           با خدا کرده حسن راز و نیــــــــــاز

در کجا دامنت از هر دو عـین           بوده جاری در دعا اشک حسیــــن

کعبه جان قبله دلها کجاست         خیمه گاه مهدی زهرا کجاســــــت

دوست دارم رو در ان صحرا کنم      جستجوی مهدی زهرا کنــــــــــــــم

حاجیان جمع اند دور هم همه       پس کجا رفته حسین فاطمـــــــــــه

او که خود در خانه صاحبخانه بود    شمع رویش را حرم پروانه بــــــــــود

حاجیان جمع اند جمله در منی      او چرا رفته به سوی کربـــــــــــــــلا

ا, به جای موی سر،سر می دهد   قاسم و عباس و اکبر می دهـــــــد

سعی حج او صفا با خنجر است    مروه اش قبر علی اکبر اســــــــــت

                 ((کاروان کربلایی عزم کرببلا شد...))

                       یا حســــــــــــین  ع