بسم رب المهدی ارواحنا الفداه

سلام بر مهدی فاطمه سلام بر منتظران حضرتش

 واقعا چرا ما اینقدر از امام زمانمون کم می دونیم؟ از رافت و رحمت اماممون؟

 این متن رو بخونید:

     رافت بیکران حضرت مهدی"عج"                                                                                                            

 شاید این سخن را بسیاری شنیده و از ترس جان خود لرزیده اند که دوازدهمین امام معصوم "ع" – آن زمان که ظهور می کند – بیشتر مردم دنیا را می کشد و جوی خون به راه می اندازد؛ نفس ها را در سینه ها قطع می کند و قیام او برای عذاب و عقوبت مردم است و ....!

 این تصویر حجابی بر حجاب های او می افزاید و سدی افزون بر آن چه هست در برابر دید مردمان می کشد تا هرگز نور جمالش را نبینند و به فیض ظهورش نرسند و او بیش از پیش در غربت خود بماند و از فراق دوستان بنالد!

 آن چه بیش از همه قلب محبانش را می آزارد آن است که این سخنان از کسانی به گوش می رسد که دعوی محبت و ارادت به او دارند؛ در حالی که غافل اند از این که آن وجود مقدس امام عصر ع رحمت پهناور است.[1]

 امام باقر "ع" از پدران گرامیش از حضرت امیرالمومنین ع در وصف مهدی آل محمد "ع" چنین نقل فرموده است:

" اوسعکم کهفا ، و اکثر کم علما، و اوسعکم رحما"[2]

 ( حضرت مهدی "ع" ) از همه شما بیشتر، مردمان را پناه می دهد و از این کلام – که به نقل شیخ حر عاملی چهل ر معصوم آن را نقل فرموده اند-گوهری از خزائن معرفت آن ولی الله الاعظم است که در نهایت ظرافت، عمق رافت او را بیان می کند و وسعت رحمت او را بر عموم یاد آور می شود. از آن جا که مولی الموحدین حضرت امیر المومنین(ع) رافت او را به کهف تشبیه می فرماید، می توان این نکته را دریافت که چگونه لطف عامش نه تنها شیعیان و محبان، که عموم مردمان را فرا گرفته است؛ همچون کهفی که ملجا هر پناه جویی است و آغوش امن و امان بر بی پناهان گشوده است و هر که به او روی آورد ایمن خواهد بود.

 حدیث مفصل و جالبی از حضرت رضا(ع)نقل شده است. در این کلام نورانی امام رضا(ع)، باید به نیکی تدبر نمود و آن جام لبریز از زلال وحی را با آرامی نوشید که کلام امام را فهمی از امام باید.

 اکنون باید در محضر انوار رضوی زانوی ادب زد و نظاره کرد که چه زیبا، آن حضرت از رافت امام پرده بر می گیرد و آن برتر از معنا را به پیمانه الفاظ می ریزد و جان ها را به تماشا می نشاند. نخست او را به صاحب انسی رفیق مانند، تشبیه می کند که در انسش آرامش جان است و در رفاقتش محبت بیکران. دیگر باره این مقام را با تعبیری عمیق تر به تصویر می کشد و رافتش را به پدری دلسوز تشبیه می کند که از هیچ هدایت و ارشادی دریغ نمی ورزد؛ چه عطوفت و لطف پدر از محبت و انس رفاقت برتر است. لطف امام، اما، فوق این هاست. مهر امام مهر برادری است که همراه انسان و همزاد با او به دنیا آمده است یا این که یکی بوده اند؛ مثل دانه خرما و سپس دو نیم گشته اند؛ گویی انسان را جزئی از خود می داند و اینسان به او مهر می ورزد؛ محبانش را جدا از خود نمی بیند و رعیتش را از اجزای خود می انگارد.

تشبیه ها بدین ترتیب است:

 . آفتاب   حهانتاب امام هشتم (ع)، در این حدیث امام را به سان خورشید عالمتاب معرفی می فرماید       "الامام کالشمس الطالعه المجلله نورها للعالم"1         امام چونان خورشیدی است که طلوع می کند و پرتو نورش تمامی جهان را، فرا می گیرد.

 ماه درخشان الامام البدر المنیر"امام ماه نور افشان شب چهارده است. بنابراین سخن، اکنون در روزگار ما حضرت مهدی(ع) وجودی کامل و بی نقص است. چراغی است که با پرتوش به اطراف نور افشانی می کند و نوری است که بر افق می تابد.

 آب گوارا" الامام الماء العذب علی الظماء" امام آب گواراست ، در وقت تشنگی.    کسی که در نهایت تشنگی و خستگی، در تابش شدید آفتاب و گرمای سوزان راه می رود، می فهمد که آب گوارا یعنی چه و یک قطره آب، در آن حال، قدر بی اندازه دارد. این است که کسانی معنی امام را می فهمند که به تشنگی رسیده اند. آیا انسان ها از این آب شیرین استفاده کافی می کنند؟ شکر این نعمت، وقتی ادا می شود که تشنگان برای رفع تشنگی، از آن آب شیرین استفاده کنند؛ نه این که آن را رها کرده بخواهند با هر آب تلخ و شوری رفع عطش کنند.

 از بالاترین مصادیق این عطش، تشنگی در مسائل اعتقادی است. چند در صد از شیعیان، برای رفع این عطش، سراغ امام "ع" و سخنان ایشان می روند؟! آیا برای احادیث ائمه "ع" شان مناسبی قائل هستند یا این که گفتار متکلمان غیر مسلمان یا دانشمندان ضد شیعه را مبنای " دین شناسی" قرار می دهند؟ این امر مورد ابتلای متفکران و دانشمندان جامعه است نه مردم عادی و متاسفانه آن ها – چنان که باید و شاید – بهای لازم را به سخنان کهربار اهل بیت "ع" نمی دهند.

– رهنمای هدایت

 " والدال علی الهدی" [3]

 امام دلیل و راهنماست بر هدایت

امام، ، در مقام راهبری فکری، مردم را به سوی قرآن، کتاب بزرگ آفرینش ، هدایت می کند؛ چنان که حضرت موسی بن جعفر "ع" می فرماید:

"الامام یهدی الی القرآن، و القرآن یهدی الی الامام"[4]

 امام به سوی قرآن راه می نماید و قرآن به سوی امام.

 5 – پدر دلسوز

 حضرت رضا "ع" در ادامه فرمایش خود در معرفی امام می فرماید:

 " الامام ..... الوالد الشفیق والاخ الشفیق والام البره بالولد الصغیر"

 امام .... پدر دلسوز" شفیق" و برادر تنی و مادر نیک رفتار نسبت به فرزند خردسال است.

 شفقت محبتی است که به همراه دلواپسی و نگرانی و سوختن برای محبوب باشد.

 یک پدر دلسوز در مقابل فرزند خود احساس مسئولیت می کند و نگران اوست. پدر – بیش از آن که به فکر راحتی خود باشد – به آسایش فرزندش می اندیشد و می کوشد تا بهترین امکانات را برای او فراهم آورد. در واقع پدر و مادر به فرزندشان احسان می کنند.

 این حالت پدر و مادر ، برخاسته از محبت قلبی آنهاست. منطق محبت، منطق خاصی است و تا زمانی که کسی اهل آن نباشد، نمی فهمد، اگر کسی پدر و مادر نباشد ، نمی تواند احساس آنها را نسبت به فرزندشان درک کند.

 امام علی بن موسی الرضا"ع" محبت امام را شبیه مادر نیک رفتار نسبت به فرزند کوچک خود معرفی می فرماید. علاقه و محبت مادر به فرزند بسیار روشن است و بالاترین مظهر محبت به شمار می آید. هر کس بخواهد بهترین نمونه محبت و عاطفه شدید در دنیا را نشان دهد، باید به محبت نسبت به فرزند خردسال بنگرد.

 باید باور داشت که محبت امام عصر "ع"   به ما، افزون از محبتی است که یک پدر دلسوز و یک مادر مهربان نسبت به فرزند خود دارند. این حقیقت، جز در وجود مقدس آن حضرت یافت نمی شود. باید این نعمت بزرگ الاهی را قدر دانست و آن را پاس داشت.

 - بهترین پناه

 عبارت " الکهف الحصین و غیاث المضطر المستکین" [5] در موارد متعدد در وصف امام آمده است .

 " کهف حصین " پناهگاه استواری است که انسان را ازا خطرات و لغزشها مصون می دارد و امام فریادرس و پناه درماندگانی است که به او روی آورند.

   بنابراین، امام آفتاب جهانتاب است .... باران حیات بخش است.... ماه تابان است .... ستاره هدایت است ... آب گوارا است ... شعله فروزان است ... خورشید پرفروغ است ... راهنماست.... باران شتابنده بهاران است ... چشمه جوشان است .... برکه و گلستان است ..... انیش جان و رفیق مومنان است و از همه بهتر این که پدری دلسوز و مادری مهربان است.

--------------------------------------------------------------------------------

 [1] وارحمه الواسعه .......... مفاتیح الجنان، زیارت آل یس-

 [2] - اثبات الهداه، ج.7 ، ص 75

 [3] - الکافی ، کتاب الحجه ، باب نادر جامع فی فضل الامام و صفاته، ج.1

[4] بحارالانوار، ج.25 ، ص 194، -

 [5] بنگرید به صلوات منقول از حضرت زین العابدین "ع" در هر روز از ماه شعبان، مفاتیح الجنان.-

التماس دعای فرج